Camiñando de Stand en Stand...

Boas a todos...

Os de Sensi Compos xa nos atopamos no ecuador da primeira das nosas actividades: os Stands!!!

A verdade é que a pesar de ter todo planificado e case listo, foi un camiño tormentoso, e a semana do 1 ao 5 de marzo unha das peores!!!
Os factores externos non facían máis que darnos bandazos, pero nós, con gran forza e ilusión...RESISTIMOS!!!

a VERDADE É QUE NOS LEVAMOS SORPRESAS, TANTO BOAS COMA MALAS.

O 1º stand foi en Bioloxía, e aquí tivemos a gran MALA EXPERIENCIA. Atopamonos cunha facultade reacia, pouco solidaria e que nin nos miraba, e esto non o digo como frase feita senón que literalmente non nos miraban. Hai unha anécdota acerca dunha chica que chocou coa mesa na que estabamos colocados e nin sequera mirou con que chocara, mirou cara o outro lado...

Unha idea que recolle Xacobe e que todos compartimos tras este stand foi: "A xente considera os stands como cousas extrañas as que non hai que achegarse e non coma puntos de información para temas que poden ser interesantes. Nos próximos hai que saír na procura da xente para que a xente poida vir logo na nosa procura".
Pois si, pero desto xa fixemos a comprobación no stand de matemáticas Chelo e eu, pois por uns motivos ou outros eramos as únicas encargadas ese día.

A entrada en Bioloxía parecía que ia ser marabillosa...chegamos Chelo e eu para montar e as de conserxeria estaban ao tanto e indicaronnos moi amablemente, ata o tempo estaba do noso lado, pois no momento de traslado de cousas da ETSE a bioloxía as nubes deron descanso...pero non, non foi unha marabilla, a cousa mudou. Ainda non acabaramos de montar cando estudantes se acercaron a nós e non por interés na nosa actividade senón porque estabamos a ocupar o espazo dos de paso de ecuador!!!de feito, máis grupos de estudantes nos viñeron decir o mesmo, e non sempre era de "boas maneiras" (intuiase no ton de voz...). De feito, despois de comer...o noso stand estaba cambiado de lugar!!! e á hora de recoller...a tormenta non tivo piedade de nós e empapounos...

O seguinte foi CC da Educación, compartido con Psicoloxía (donde xa estiveramos o ano pasado) pois estabamos nun espacio común.
Aí a xente foi máis interesada, pero...personalmetne non tiñamos un bo día os voluntarios e tiñamos acumuladas moitas cousas...ainda así, quedamos contentos pois a xente recordabanos do ano anterior e incluso temos algún "medio volutario".Eso si, este foi un día moi largo (dende as 9 da mañá ata as 10 da noite, pois houbo tamén reunión de sede...) que case mellor non imos comentar...

E chegou Matemáticas. Aquí foron moi acolledores e o traballo estivo ben repartido a pesar de ser 2 só.

Ata o mediodía Chelo e eu mesma estivemos por alí...Chegada a hora de comer recollimos aquelas cosuas que non podían quedar soas no stand sen persoa humana e montamos 2 puntos de información (haberá outra entrada sobre estratexias de difusión) e pola tarde quedou só o stand e a expo ata a hora de recollida ás 20h. Tivo éxito a cousa, pois descenderan o nº de manifestos e tripticos, con isto comprobamos a idea que mencionei anteriormente de Xacobe!!!
Quedamos moi contentas deste stand, pois hai evidencias gráficas de que a xente se interesou ...


Ademáis tamén xente que preguntaba polo curso que Epd levará a cabo en breves!!

Chelo di: "es muy difícil por no decir, imposible... medir el impacto real de este tipo de campañas... es un asunto tan subjetivo y tan interno de cada uno, que la objetividad de cualquier indicador se escapa... ¿Cómo sabes quién se lee el manifiesto y se preocupa por buscar más información para forjarse su propia opinión? ¿Cómo sabes quién va a la Jaima sólo a ponerse un tatuaje de Henna o quien no va porque no puede pero ha visto nuestro cartel y gracias a eso busca noticias por su cuenta sobre el Sáhara...?? Esto es imposible de evaluar!! al menos yo no sé cómo...".
Pero creo que si a xente é capaz de recordarnos como si nos pasou xa, de decirnos que recordaban a Jaima, ou ver si no curso a xente sabe determinadas cousas...ese é un punto polo que empezar...

A verdade é que cando vexo que se consegue o propósito que perseguimos, sintome orgullosa de ser voluntaria de ESFera!!!

E mañá...toca LUGO!!!
Alá os nosos compañeiros están traballando duro, e uniremosnos a eles...a ver en que acaba a aventura...